Ευχάριστα νέα για τους δρομείς των 400 και των 1.500 μέτρων, προέκυψαν από μελέτη, στο πλαίσιο της οποίας οι επιστήμονες ανέπτυξαν ένα μαθηματικό μοντέλο που υπόσχεται να βελτιστοποιήσει την προπόνηση και κατά συνέπεια, τις επιδόσεις τους.
Αυτό το μοντέλο βασίζεται σε δεδομένα απόδοσης από τους Μάθιου Χάντσον Σμιθ (Ηνωμένο Βασίλειο), Φέμκε Μπολ (Ολλανδία) και Γιάκομπ Ινγκεμπρίγκτσεν (Νορβηγία) στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Μονάχου 2022 και Γκάϊα Σαμπατίνι (Ιταλία) στο Πρωτάθλημα Νεανίδων του Ταλίν, το 2021.
«Θέλαμε να καταλάβουμε τι συνέβαινε σε φυσιολογικό επίπεδο στα 400 μέτρα, που είναι σπριντ, και στα 1.500 μέτρα, που είναι ο πρώτος αγώνας αντοχής», εξηγεί η Αμαντίν Αφταλιόν συν-συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Frontiers in Sports and Active Living.
Χάρη στη νέα τεχνολογία αισθητήρα GPS που τοποθετήθηκε κάτω από τις φανέλες των αθλητών, οι ερευνητές μπόρεσαν να εντοπίσουν με εξαιρετική ακρίβεια τις ταχύτητες κάθε αθλητή, με την θέση τους να υποδεικνύεται δέκα φορές το δευτερόλεπτο.
Ενσωμάτωσαν εξισώσεις υπολογισμού φυσιολογικών μεταβλητών, όπως η ενεργειακή δαπάνη κατά την άσκηση, η μέγιστη κατανάλωση οξυγόνου (VO2 max), η οικονομία τρεξίματος και ο κινητικός έλεγχος, αλλά και τον ρόλο του εγκεφάλου στην διαδικασία κίνησης.
Τόσα πολλά δεδομένα που δεν είναι δυνατό να μετρηθούν «διά ζώσης» κατά την διάρκεια του αγώνα, αλλά στα οποία οι υπολογισμοί δίνουν πρόσβαση, σημειώνει η μαθηματικός και ερευνήτρια στο CNRS.
Στην συνέχεια, οι επιστήμονες διαφοροποίησαν αυτές τις παραμέτρους και παρατήρησαν πώς επηρέασαν τις καμπύλες ταχύτητας των πρωταθλητών.
«Χάρη στον ποσοτικό προσδιορισμό του κόστους και των οφελών, το μοντέλο παρέχει άμεση πρόσβαση στην καλύτερη στρατηγική, έτσι ώστε ο δρομέας να αποδίδει με βελτιστοποιημένο τρόπο», επισημαίνεται στην σχετική ανακοίνωση.
Έτσι, η μελέτη δείχνει τη σημασία μιας γρήγορης εκκίνησης στα πρώτα 50 μέτρα, για λόγους που συνδέονται με την ταχύτητα κατανάλωσης οξυγόνου ή με την μικρότερη επιβράδυνση στο τέλος των 400 μέτρων.
Οι προσομοιώσεις εξηγούν κυρίως την απόδοση του δρομέα 1.500 μέτρων, Γιάκομπ Ινγκεμπρίγκτσεν, από την ικανότητά του να φτάνει γρήγορα την μέγιστη κατανάλωση οξυγόνου και να την διατηρεί σε όλην την διάρκεια του αγώνα. Μια ιδιαιτερότητα που επιτρέπει στον Ολυμπιονίκη «να τρέχει με μεγαλύτερο ρυθμό από τους ανταγωνιστές του σε όλην την διάρκεια του αγώνα, παρόλο που τον βλέπουμε να εκκινεί λιγότερο δυνατά», περιγράφει η Αφταλιόν.
Το συγκεκριμένο μοντέλο θα μπορούσε να οδηγήσει σε λογισμικό υποστήριξης απόδοσης, ώστε οι προπονητές να μπορούν να «βελτιώσουν την στρατηγική των αγώνων σε σχέση με το φυσιολογικό προφίλ του δρομέα», καταλήγει η έμπειρη ερευνήτρια.
πηγή: απε-μπε
